Z historii gnieźnieńskich szachów
Klub posiadał własną pieczątkę, przedstawiającą szachownicę oraz w otoku jego nazwę3. Miejscem szachowych rozgrywek były m.in. Hotel Europejski, Hotel Francuski oraz kawiarnia Wiedeńska. W szachowym życiu międzywojennego Gniezna uczestniczyły także uczniowskie kluby działające przy gimnazjum im. Bolesława Chrobrego oraz Szkole Handlowo-Przemysłowej. Prężne były także kółka szachowe Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży „Prąd” przy parafii św. Wawrzyńca oraz sekcje szachowe w klubach sportowych Stella, Lech, Herkules czy w Związku Strzeleckim4. W okresie II Rzeczypospolitej organizowano liczne turnieje indywidualne oraz mecze z drużynami innych miast. Regularnie odbywały się oficjalne mistrzostwa Gniezna. Pierwsze z nich rozegrano 27 grudnia 1925 r., a ich triumfatorem został niespełna dwudziestoletni Jan Bogdas. W późniejszych latach mistrzami miasta byli Alfred Czarnota, Włodzimierz i Witold Wesołowscy, Kazimierz Badylak, Marian Radwański, Marian Seredyński, Tadeusz Mallow (syn Wiktora Emanuela Mallowa), Tadeusz Nowaczyk i Florian Obarski. Czołowymi szachistami gnieźnieńskimi lat międzywojennych byli oprócz wspomnianych: majorowie Majdanowicz i Kański, Julian Eliks, Zdzisław Lubiński, dr Eugeniusz Schittek, Stanisław Gawrych, Marian Szymański, Kazimierz Stock, Czesław Białkiewicz, Tadeusz Szewczyński. Miłośnikami „królewskiej gry”, którzy wspierali jej rozwój, byli także przedstawiciele gnieźnieńskiej „elity” – m.in. prezydenci Leon Barciszewski, Bolesław Kasprowicz, inż. Maksymilian Hensel, starości Łysakowski i Słaby oraz przewodniczący RM dr Rabski, ks. dziekan Mateusz Zabłocki, ks. proboszcz Franciszek Napierała. Opisując najważniejsze wydarzenia dotyczące gnieźnieńskich szachów w tym okresie warto wspomnieć – jako ciekawostkę – o tym, które miało miejsce w Białej Sali poznańskiego Hotelu Bazar 16 grudnia 1928 roku. Wtedy to symultanę rozgrywał ówczesny mistrz świata dr Aleksander Alechin. Ten legendarny rosyjski arcymistrz uznawany jest powszechnie za jednego z największych szachistów wszech czasów i zarazem jedną z najbarwniejszych osobowości życia szachowego tamtych lat. W poznańskiej symultanie, która trwała od godziny 19.00 do 2.30 w nocy, rozegrano 32 partie. Alechin wygrał dwadzieścia partii, sześć zremisował i sześć przegrał. Jednym z pogromców mistrza świata okazał się gnieźnianin Marian Radwański. Jego sukces świadczyć może o bardzo wysokim poziomie gry, jaki reprezentowali gnieźnieńscy szachiści w latach międzywojennych.
3 Więcej interesujących informacji na temat funkcjonowania Gnieźnieńskiego Klubu Szachistów znaleźć można w statucie GKSz wydanym w roku 1928.
4 Wiele cennych informacji o szachowym życiu międzywojennego Gniezna zawiera artykuł Tadeusza Wolszy p.t. Gnieźnieński Klub Szachowy (1922-1939) opublikowany w magazynie „Szachista” z lipca 2005, s. 23-25.